O, mijn God, op elke jaarvergadering wordt er gezegd dat we zo saai zijn en dat er geen clubbeleving is. Maar neem nou de laatste weken: de John Vonken vlogen er vanaf en de nieuwe Keijzer stond op; het leek wel of de laatste weken elke keer Oud en Nieuw werd gevierd met veel vuurwerk, zo erg dat ik geen eens een titel voor deze column kan verzinnen want het zijn er zoveel b.v.

John valt van de apenrots ( stik ik sta mat)

Rinus de nieuwe Keizer ( stik ik heb een periodetitel)

2eTeam zakt door het Roosendaal ( stik kansloos)

Het oudje doet het nog best ( stik ongeslagen)

Koos de klapper van de week ( stik auto, weet hoe het voelt)

Hans een worst voor gehouden ( stik …. Kopman)

2^e team zingt voor tegenstander “Vughten kan niet meer zou niet weten hoe” ( stik gewonnen)

Reinout blijkt normaal mens te zijn ( stik geen toeristische route)

Het enigste probleem is: je moet het willen zien en echt ik heb mijn ogen uitgekeken. Als de pen in het doosje verdwijnt en het zuchten is gestopt dan weet je dat er bij John wat aan de hand is. Rinus had hem verslagen met een stikmatje en deed het in de beker nog eens dunnetjes over met remise in de volgende ronde. Dus John is weer een van ons geworden, terug geland in de Goudvink. Hij is weer benaderbaar en heeft de eenzame hoogte van de Apenrots verlaten. Dit hield wel in dat de sensatie van dit jonge seizoen Rinus was met een periode titel. Daar mag je best van genieten en niet semi onschuldig zeggen “Dat wist ik helemaal niet”. Over de wedstrijd tegen Roosendaal kunnen we kort zijn “Kansloos”. Maar de als jonge God spelende George was de enige die won en nu na drie wedstrijden nog steeds ongeslagen. Dit hoop je nooit te hoeven schrijven maar het gebeurd. Koos aangereden en heeft diverse blessures opgelopen. Koos: ik weet helaas uit ervaring hoe het voelt en wens je een spoedig herstel toe. Maar verwacht niets van de club b.v. bloemen of een kaartje want daar zit ik na mijn ongeluk ook nog steeds op te wachten. En dan Hans herintreder debutant en bescheiden door Anton gebombardeerd tot “Kopman”. Maar zo bescheiden als hij is mailde hij meteen “Moet dat nou” Antwoord “Ja”. En hij maakte het waar: hij won ( zo’n beetje midden in de nacht) en Jan, onze oude kopman, verloor maar dat kan ook niet anders omdat zijn tegenstander zei “Alleen voor Spruyt kom ik er uit”. Rinus haalde voor de poorten van de hel een remise binnen, de rest won, en zo konden we met 1 ½ – 6 ½ het Nuenens mannenkoor het lied aanheffen “Vughten…..” enz. En dan Reinout: een fantastische chauffeur die normaal altijd iets van de plaats laat zien maar nu gewoon in een keer de auto netjes voor de deur zette. De rondleiding werd dit keer gedaan door Jan die er een half uur langer over deed. Zo zie je maar weer als je je ogen open houdt gebeurd er van alles en zie je ook als je buurman in tijdnoot zit ( Reinout) en je het ergste vreest dat hij toch het beslissende punt maakt.

Of zoals een oud Chinees spreekwoord zegt “Het was zwaar bewolkt, de verliezers ergerden zich geel en groen, Bij Nuenen is er altijd wat te doen”.

Bibi

Voor reacties: neem contact op met auteur van het stuk.