Het seizoen 90/91 werd gestart met 28 aspiranten en 30 senior/junior leden (het seizoen 98/99 telde nog slechts 17 senior leden). Het aantal aspiranten daalde vanaf 1990 gestaag tot 16 in 1995 en 1996. Door het gebrek aan jeugdleiders en/of door gebrek aan tijd bij onze seniorleden zag het bestuur zich in september 1996 gedwongen om de jeugdafdeling op te heffen. In 1996 bracht de gemeente Nuenen een jeugdsportstimuleringsproject (basisschool-jeugd) ter sprake. De interesse bij de sport-verenigingen in Nuenen was minimaal (ook onze club liet dit initiatief aan zich voorbij gaan); de verenigingen hebben meer moeite met het aantrekken en vasthouden van de oudere jeugd (12-20 jaar). In 21 seizoenen heeft onze vereniging dankzij de inzet van vele leden nog veel meer kinderen de beginselen van het schaken bijgebracht; velen hebben examens afgelegd voor het pion, toren of koningsdiploma, meestal met positief resultaat. In de jaren 80 draaiden onze jeugdleden mee met de toppers in de regio. In de jaren 90 was dat een stuk minder, maar toch werd nog op vele jeugdtoernooien acte de presence gegeven. Een aantal jeugdleden speelde zelfs enkele externe competitiewedstrijden mee in ons 2e team, en zeer verdienstelijk!
De seniorenafdeling kreeg forse klappen in de seizoenen 94/95 en 95/96; beide keren bedankten 6 personen zich als lid. We zijn nu terug op hetzelfde niveau als in 1984 en 1985, met dat verschil dat we nu zelfs geen jeugd meer binnen de gelederen hebben! Ook in de jaren 90 is geen enkel jeugdlid naar de senioren doorgestroomd; de enige die zeker doorgegaan zou zijn is Ronald Doesburg, maar die moest “zonodig” gaan studeren.
Toen in de loop van het seizoen 95/96 het 2e team voor de externe competitie moest worden teruggetrokken (te weinig spelers) werd er flink aan de alarmbel gerammeld, m.n. door Dick BaBa Warbout, de man met de vele gevleugelde uitspraken (bijvoorbeeld: “onze erwtensoep is snert en onze uiensoep is om te huilen”). Pogingen om nieuwe leden te werven leden schipbreuk in de ideeënfase. Daarbovenop bleken in 1996 de plannen voor het oprichten van een Denksportcentrum in Nuenen (m.n. gedragen door de vele bridgeclubs die Nuenen rijk is/was) iets te hoog gegrepen.
Het 1e team van S.V. Nuenen speelde in de jaren 90 vrijwel uitsluitend in de 2e klasse van de NBSB. Alleen in het seizoen 92/93 hebben we in de 3e klasse vertoefd. We mogen er gerust van uit gaan dat we het volgende millennium binnengaan in de 2e klasse NBSB. Ons 2e team speelde in de jaren 90 uitsluitend in de 4e klasse NBSB. Door het opheffen van dit team kwam een aantal leden niet meer direct in aanmerking voor externe wedstrijden, hetgeen voldoende reden was om de samenstelling van het 1e team te heroverwegen: vanaf seizoen 98/99 komt iedereen die wil volgens een acceptabel roulatieschema aan de beurt. Deelname aan het jaarlijkse Bavariatoernooi is geen enkele keer in gevaar geweest; we hebben ons daarin met 1 team goed geweerd in poule A1 of A2.
Een hartstikke mooi en goed initiatief is geweest het sinds 1995 jaarlijks in september organiseren van het Stompe Linde Toernooi in Nuenen. Dit toernooi heeft tot nu toe elk jaar zo’n dikke 40 thuis- en clubschakers aangetrokken en behoort vanaf de 2e uitgave tot het Grand Prix circuit. Helaas heeft dit toernooi nog geen nieuwe leden opgeleverd.
De interne competitie werd gedomineerd door Hans Keijzers, Robin Bakkerus en John Vonk. Om deze competitie ook voor de overige leden aantrekkelijk te houden is al enkele jaren achterelkaar geexperimenteerd met een nieuwe opzet (o.a. invoering periodetitels in 94/95, en de gemiddelde prestatie index GPI in 1997; de jokerwestrijden in het seizoen 96/97 zijn een stille dood gestorven, terwijl het voorstel uit 1995 van George Dujardin om winstpartijen beter te belonen (vgl. voetbal) nog steeds wordt overwogen).
Het jaarlijkse Herman Verhagen snelschaaktoernooi heeft ook in de jaren 90 plaatsgevonden; in het seizoen 98/99 vierde dit toernooi zijn 3e lustrum.
In seizoen 89/90 verplaatste SV Nuenen haar domicilie van het SGN (nu Pleincollege) naar de Scarabee. Daar hebben we 2 jaar gezeten; in september 1991 is de club, waarschijnlijk i.v.m. de huurprijs, verkast naar het wijkgebouw de Geer, een heel sober onderkomen waar we zelf zorg moesten (of beter: konden) dragen voor onze consumpties. Vier jaar later, in 1996, kregen een aantal leden weer de verhuiskriebels; dit keer ter verbetering van het comfort en de uitstraling naar eventuele nieuwe leden. Het werd de Vank; een beslissing die 3 leden deed besluiten hun lidmaatschap op te zeggen. Discussies over de huisvesting zijn sindsdien nooit helemaal weggeweest, ondanks het feit dat onze speelruimte inmiddels behoorlijk opgeknapt is.
Ofschoon de vereniging al lang een rookverbod in de speelruimte tot 22.00 uur ’s avonds kende (pafkes moesten maar in de hal of buiten genuttigd worden), mag er sinds seizoen 96/97 binnen in de Vank officieel helemaal niet meer gerookt worden! Overigens heeft de NBSB op ongeveer hetzelfde moment ook de beperkingen rondom het roken tijdens de competitiewedstrijden aangescherpt.
De bestuursfuncties voorzitter, wedstrijdleider en secretaris werden in de jaren 90 vervuld door respectievelijk Benno, Cor en Robin. In 1991 nam John Vonk het penningmeester-schap over van Gerard van de Ven (helaas te vroeg van ons heengegaan in 1996), maar Gerard bleef nog materiaalcommissaris tot het echt niet meer ging. In 1995 nam Jan Bosmans die taak van hem over. Inmiddels zijn John en Jan beiden overgestapt naar een concurrerende vereniging; hun bestuurstaken zijn in 1997 overgenomen door respectievelijk Willem van der Heijden en Jo de Fluiter. De post jeugdzaken werd bemand door Harrie Vrijhoeven t/m seizoen 92/93, en daarna, tot de opheffing van de jeugdafdeling in 1996, door Robin Bakkerus.
Het ‘vermogen’ van SV Nuenen, in 1990 ƒ5252,= groot, groeide in het begin van de jaren 90 naar ruim ƒ8100,= in 1995, ondanks de lustrumkosten van ongeveer ƒ1000,= in 1993 en een schikking, in 1994, ter grootte van ƒ542,= met de stichting vluchtelingenhulp (iets met een wel erg hoge telefoonrekening). Deze groei werd met name gerealiseerd door de consumptieverkoop, ofschoon ik toch niet kan zeggen dat onze leden veel drinken. In 1994 werden we, als reactie op een subsidieaanvraag voor de jeugd, er zelfs door de gemeente op gewezen dat we wel erg goed bij kas zaten. Vanaf 1996 loopt ons totale bezit langzaam maar gestaag achteruit (in de Vank missen we de consumptieinkomsten); 1997 eindigden we met ƒ6500,= in kas. Om de inkomsten toch op peil te houden stemde de ALV in met een verhoging van de verenigingscontributie: van ƒ100 (sinds 1992) via ƒ110 (in 1997) en ƒ120 (in 1998) naar ƒ130 (vanaf 1999).
Het vierde lustrum van onze vereniging werd in 1993 gevierd (een geweldige spelmiddag voor de Nuenense jeugd in het kernkwartier, een gesponsorde simultaan door Hans Böhm en een beugel- annex feestavond voor alle leden met partner in Nederwetten); totale kosten voor de vereniging lagen rond de 1000 gulden, net als de kosten voor het zilveren jubileum in 1998 (handboogschieten, gevolgd door een barbecue met oud-hollandse spelen voor alle leden met partner).
In seizoen 93/94 ondernam Robin Bakkerus, m.m.v. John Vonk, een nieuwe poging om regelmatig een clubblad, de Dwerspion, te doen verschijnen. In 1995 begon Robin aan tijdgebrek te lijden, en Léon Driessen werd in januari 1996 bereid gevonden de redactie van hem over te nemen. Inmiddels is de hernieuwde Dwerspion aan zijn zevende jaargang bezig. Vanaf het begin heeft de schaakkrant al geleden onder te weinig kopij, door de leden zelf ingestuurd. Doordat er altijd wel een enkele persoon was die regelmatig een stukje bijdroeg (John Vonk, Dick BaBa Warbout en Joop Bongers) kon het blad nog met redelijk weinig moeite gevuld worden.