Het aantal junior/senior leden bleef tot 1981 redelijk stabiel op ±40, maar het aantal aspiranten groeide gestaag tot ±60 in 1981. In 1981 kende onze vereniging dan ook een record aantal leden van 101. De jaren daarna daalde het ledental zeer snel, zonder aanwijsbare reden, tot een dieptepunt in 1985; slechts 16 junior/senior leden en 30 aspiranten. In de tweede helft van de jaren 80 zijn er door het bestuur pogingen gedaan om nieuwe leden te werven. Zo werd acte de presence gegeven op de Welzijnsmarkt in het park (1985), werd deelgenomen aan de van Gogh braderie (1987) en aan de Oranjemarkt (1989). Toen, in 1989, zijn kosten noch moeite gespaard om de beroemde schaakgrootheden Juri Perestroika, Boris Glasnost en Vladimir Sputnik te strikken voor het geven van een simultaan. Van 1985 tot 1990 nam het ledental weer iets toe; in 1990 hadden we 34 junior/senior en 28 aspirantleden (totaal 62).
Tot de betere jeugdspelers behoorden Hubrecht van den Brekel, Engelbert Hubbers, Frank en Manon Jeurissen, Hans en Peter Keijzers, Paul van Lier, Ruben Venis (tegenwoordig een van de betere schakers van Helmond), Dirk Jan Kwik, Remi Scholten, Dirk Jan (Daniël) Torn, Francois Willemssen, Jeroen van Driel, Ronald Doesburg en Suzanne Commandeur. Slechts enkele aspiranten maakten de stap naar junior lid, maar niemand (m.u.v. Hans Keijzers) bleef lang genoeg lid om senior te worden. De jeugdspelers van S.V. Nuenen waren in de jaren 80 de schrik van alle jeugdcompetities en -toernooien. In 1983 vond de finaleronde van de regionale jeugdcompetitie plaats in de aula van het SGN (nu Pleincollege Nuenen), in 84/85 heeft S.V. Nuenen deelgenomen aan de jeugd Krooncompetitie; in 84, 85 en 86 werd deelgenomen aan de meisjesinterland in de Boschhoeve te Nuenen; diverse toernooien in de omgeving maar ook verder weg, zoals in Krefeld, werden bezocht. Ronald Doesburg en Suzanne Commandeur kregen in 1989 de sportpenning van de gemeente Nuenen. Er werden zoveel prijzen in de wacht gesleept dat er in 1986 stemmen opgingen over het aanschaffen van een prijzenkast; deze kast is er, zover ik tot nu toe heb kunnen achterhalen, nooit gekomen – wat is met de prijzen gebeurd? De jeugdleiders stonden onder aanvoering van Anton van Lier (in 1984 benoemd tot lid van verdienste) en Harrie Keijzers, bestuurslid op de post “jeugdzaken” van 1979 t/m 1983 respectievelijk van 1984 t/m 1989. In 1990 nam Harrie Vrijhoeven het jeugdwerk van hen over tot september 1993.
Met het vertrek van Frits van Lijf en Jos Oostdijk in 1982 zijn alle leden van het eerste uur verdwenen. Robin Bakkerus komt onze club versterken in oktober 1984 en geeft meteen zijn visitekaartje af; in 84/85 en 85/86 laat hij het kampioenschap nog over aan George Dujardin resp. Rinus de Keizer, maar vanaf 86/87 lijkt hij alleen-heerser. In Januari 1986 zien we John Vonk in de ranglijst verschijnen, maar vooralsnog in de hoge middenmoot.
Sinds 73/74 speelt S.V. Nuenen in de externe (zaterdag)competitie, met wisselend succes overigens; tot 89/90 vertoeft het vaandelteam voornamelijk in de 3e klasse, met kortdurende uitstapjes naar de 2e, maar ook naar de 4e klasse. In seizoen 85/86 wordt een 2e team voor de externe competitie samengesteld; tot 89/90 speelt dit team vrijwel uitsluitend in de 4e klasse. Sinds 74/75 nemen we met een of twee teams deel aan het Bavaria toernooi in Lieshout, eveneens met wisselend succes.
De interne competitie werd altijd al afgesloten met een snelschaaktoernooi, maar na het overlijden van Herman Verhagen in 1981 wordt vanaf seizoen 83/84 daarnaast een eendags-snelschaaktoernooi om de Herman Verhagen wisselbeker georganiseerd, meestal in januari. Dit toernooi had in 1987 een verrassende winnaar, de gastspeler Joop Bongers (nu vast lid van de vereniging)! De winnaar van 1989, Hans Keijzers, smaakte het genoegen de eerste wisselbeker te mogen behouden omdat mevr. Verhagen een nieuwe Herman Verhagen wisselbeker aan de club ter beschikking stelde.
Begin jaren 80 is het sportpaviljoen de Lissevoort nog steeds de thuishaven van S.V. Nuenen. In 1982 komt daar de klad in. Theo van der Heijden was al weg, en met de nieuwe uitbater klikte het minder. Verder wilden de leden wat rustiger zitten, men wilde minder last hebben van bargeluiden, van flipper- en gokkastgeluiden. Bovendien ging het met het sportpaviljoen in zijn geheel wat achteruit. Dus volgde S.V. Nuenen Theo van der Heijden naar café Schaffrath. Ook daar was de accommodatie gratis, maar de ruimte waar geschaakt werd was niet optimaal. In 1984 werd er driftig gezocht naar een nieuwe, meer geschikte locatie; het werd de aula van SGN (Scholen Gemeenschap Nuenen). Die ruimte was veel beter. Hiervoor moest overigens wel huur betaald worden, maar daar stond tegenover dat de vereniging haar eigen consumpties mocht inkopen en verkopen. De jeugd zat al die tijd, op verschillende dagen en tijdstippen, in het Klooster. De daar in gebruik zijnde ruimtes waren erg slecht. In 1987 werd besloten het Klooster te verlaten en de jeugdopleiding in de Scarabee voort te zetten. De Scarabee beviel erg goed en toen in 1989 het SGN aankondigde de huur te gaan verdubbelen en bovendien het sluitingsuur te vervroegen, verplaatste ook het seniorenschaken (vanaf seizoen 89/90) naar de Scarabee.
Het bestuur van S.V. Nuenen veranderde in de jaren 80 enkele keren van samenstelling; Benno en Cor bleven al die tijd op hun post, voorzitter respectievelijk wedstrijdleider. Ton Kanters was van 80 tot 85 penningmeester, waarna hij opgevolgd werd door Gerard van de Ven die tevens het materiaal onder zijn hoede nam (na het vertrek van Frits van Lijf bleef de functie van materiaalcommissaris enkele jaren vacant). Chris de Laat was secretaris tot en met seizoen 85/86, en Robin Bakkerus vanaf seizoen 87/88; Karel Jezek was “tussenpaus” in 86/87, het seizoen waarvan de meeste aankondigingen van vergaderingen en verslagen daarvan voor het nageslacht bewaard zijn gebleven. Dat het ook in het bestuur niet altijd “oude jongens, krentenkoek” was, is af te leiden uit het plotselinge vertrek van Chris de Laat in 1986. De preciese aanleiding is niet terug te vinden, maar dat het allemaal niet zo ernstig was is wel gebleken uit het feit dat Chris later, in de jaren 90, opnieuw lid werd van onze vereniging. Niettemin maken de bestuursleden na het vertrek van Chris, onder de bezielende leiding van Karel, een lijst met de bij hun functie behorende taken. Of deze takenlijsten nog geldig zijn laat ik over aan de mening van de huidige bestuursleden.
Ook de statuten en het huishoudelijk reglement zijn enkele keren aangepast. Aanleidingen daartoe waren o.a. jeugdstemrecht (79/80), wettelijke aansprakelijkheid (86/87), het aantal bestuursvergaderingen (3 i.p.v. 6, in 80/81), het aantal algemene ledenvergaderingen (2 sinds 87/88), snelschaak i.p.v. afbreken (80/81) en later weer afbreken naar later datum toegestaan (89/90), bij ontbreken van tegenstander krijgt aanwezige een half punt (81/82) maar later werd voor deze gevallen een schaakcomputer ingezet (86/87). Het speeltempo werd in 81/82 op 30 in 1,5 uur bepaald, en in 84/85 opgeschroefd naar het huidige tempo van 35 in 1,5 uur. Vanaf 88/89 wordt binnen de vereniging de ELO score gehanteerd in ranglijsten en voor de bepaling van de te spelen partijen.
Sinds 87/88 loopt het verenigingsjaar van januari tot januari, althans wat betreft de financiële berichtgeving en het jaarverslag; het speelseizoen loopt van september tot juli. Dit maakt het vergelijken van een aantal zaken, zoals huisvestingskosten en balanstotalen, moeilijk. Niettemin mogen we rustig stellen dat het de vereniging financieel gezien steeds beter ging; in 1981 was het balanstotaal ƒ782, door de kosten van het 2e lustrum daalde dit tot ƒ680 in 1983, maar daarna nam het bezit gestaag toe tot ƒ5252 in 1990. Dat dit gebeurde ondanks de toename van de huisvestingskosten van ongeveer ƒ1000 in 1981 tot ƒ2000 in 1990 kwam voornamelijk door de, in eigen beheer, zeer lucratieve verkoop van consumpties aan de leden sinds het seizoen 84/85. Voor het vieren van het 3e lustrum in 1988 (Herman Verhagentoernooi, gevolgd door een grote chinese maaltijd voor alle leden) hoefden de geldreserves niet te worden aangesproken. De verenigingscontributie bleef in de jaren 80 stabiel: senioren ƒ90, junioren ƒ50 en aspiranten ƒ40.
Tot slot is nog te vermelden dat in seizoen 86/87 een voorzichtig begin werd gemaakt met het aanleggen van een verenigingsbibliotheek middels de aankoop van enkele pockets. Inmiddels kent deze bibliotheek al behoorlijk wat titels, alle gratis te leen! In datzelfde jaar ondernam Robin Bakkerus een poging het clubblad nieuw leven in te blazen. De Dwerspion kende slechts een kortstondige (3 nummers?) revival.