In de archieven van de vereniging is niet zoveel terug te vinden over de eerste, zeg 10, jaren van haar bestaan. Een behoorlijk tijdrovende zoektocht naar een van de oprichters van SV Nuenen had uiteindelijk succes. Via Anton van Lier en Frits van Lijf (de neef van) en diens vader (de broer van) vond ik tenslotte de Frits van Lijf, een van de mannen van het eerste uur. Frits wist zich nog behoorlijk wat te herinneren, maar uiteraard niet meer alles. Het volgende is een compilatie van wat Frits mij wist te vertellen en van wat ik uit het archief heb weten op te diepen.
Het begon allemaal in 1972 toen een stel vrienden, waaronder Theo van der Heijden, Frits van Lijf, Tonny de Brouwer, Aad Hoekstra e.a., na het tennisseizoen afspraken een avondje (de maandagavond – hoe kan het anders) in de week te gaan schaken. Theo, uitbater van het sportpaviljoen (welk al lang niet meer bestaat), stelde gratis ruimte ter beschikking. In het begin nam ieder zijn eigen schaakbord en stukken mee onder de arm.
De heer van de Donk die in het najaar van 1972 in Rond de Linde een advertentie plaatste met het voorstel een schaakclub op te richten, is behalve met het overhandigen van wat schaakspullen (die blijkbaar afkomstig waren van een andere ter ziele gegane club) niet bij onze vereniging betrokken geweest. De meeste leden van het eerste uur zijn inmiddels of verhuisd (Henk van Oost, Ton Boer, Henk Bragonje, Wim Castenmiller en Ger Maclean, allen naar de randstad, Ton Albers zelfs naar Canada, Jos Oostdijk naar Eindhoven) of overleden (Sciarone, Herman Verhagen, Alian Schäfer).
In het begin was de schaakvereniging een echte en hechte vriendenclub. Iedereen kende elkaar goed, kwam bij elkaar over de vloer en er werden behoorlijk wat feestjes en uitstapjes georganiseerd: samen carnaval vieren, deelname aan het Hoogoventoernooi in Wijk aan zee, een dagje zeilen, regelmatig “doorzakken”, enzovoort. De vrouwen van de schakers kwamen ook regelmatig naar het Paviljoen en dronken dan een borreltje mee alvorens ze hun echtgenoten mee naar huis namen. Het eerste lustrum werd gewoon in het sportpaviljoen gevierd: een kaas/wijn avond met (ziekmakend) orgelspel van Ger Maclean. Het tweede lustrum, eveneens in het paviljoen, draaide om een koud buffet.
In die tijd viel er ook van alles te “ritselen”. Zo bracht dr. van Harten (arts bij Philips en aangesproken met MENEER – de voornaam was niet bekend) in de wintermaanden gratis een griepspuit mee voor de geinteresseerden. Toen Frits, tijdens zijn lidmaatschap altijd materiaalcommissaris geweest, aan de welbekende schaakkist begon had hij gebrek aan laselectroden; geen nood, K. van Iersel kon wel een demonstratiepakketje (Philips produceerde toen laselectroden!) laten afgeven. Een demonstratiepakketje? … Frits last er nu nog mee!
Henk van Oost, de eerste voorzitter en wellicht de beste speler die SV Nuenen ooit heeft gehad, met zijn vrouw Truus kwamen uit Beverwijk. Daar was het schaken veel serieuzer en veel breder ingeburgerd dan hier. Henk en Truus kenden behoorlijk wat (groot)meesters persoonlijk. Bijvoorbeeld Victor Kortsnoi (Truus is ooit samen met hem op TV geweest om een opstootje rond zijn persoon te sussen), Jan Timman (toen nog een “broekie”), Berry Withuis (deed o.a. verslaggeving bij het Hoogoven toernooi) en Jules Welling (journalist Eindhovens Dagblad). Berry Withuis is in 1975 nog in Nuenen geweest en heeft waarschijnlijk toen een simultaan gegeven.
Andere bekende namen komen we tegen in 1977 en 1978; Peter Scheren en Johan van Mil (beiden toen lid van de hoofdklasser Eindhoven) hebben in die jaren een of meerdere keren een training verzorgd en Hans Böhm (waarschijnlijk) een simultaan. In seizoen 80/81 gaf Jan-Hein Donner een simultaan in Nuenen.
S.V. Nuenen heeft in de jaren 70 geen gebrek aan leden. Er was wel een groot verloop – elk jaar gingen en kwamen er toch behoorlijk wat leden. De speelavonden waren met de ±25 aanwezige leden (senioren) en Theo van der Heijden of Harry de Laat achter de bar behoorlijk bezet. Omdat op zaterdagen het sportpaviljoen veel te druk was, werden de externe competitiewedstrijden van S.V. Nuenen gespeeld in café Schaffrath.
In de jaren 70 had S.V. Nuenen procentueel het grootste aantal vrouwelijke schakers van alle schaakverenigingen in Nederland. Mieke van Elst, ooit behorend tot de top van het damesschaken, heeft als lid van de S.V. Nuenen in het seizoen 75/76 het Nederlands kampioenschap damesschaak nog naar Nuenen (de Boschhoeve) weten te halen.
In 1975 werd de jeugdafdeling van S.V. Nuenen opgericht. Binnen een maand was alles geregeld: idee, beslissing, advertentie, opgave, start jeugdschaken. Frits heeft zich niet zoveel met de jeugd bemoeid; die jeugd ging (toch alleen maar) joy-riden met zijn schaakkist op wielen (i.v.m. het gewicht), ze lieten al het materiaal maar slingeren (“Frits ruimt het wel op”) of ze lieten met veel leedvermaak het zand uit de schaakstukken lopen.
Jan Beenen, Chris de Laat(?) en Anton van Lier waren lange tijd jeugdleider. S.V. Nuenen was toen een aantal jonge beloftes rijk: Wim de Ruyter (zelfs clubkampioen in seizoen 75/76), de broertjes Antoon en Herman Moolenaar, Frank Jeurissen en ook Hans Keijzers. Allen weg …, alleen Hans is gebleven. Cor van Leuken, in die tijd ook nog niet zo oud, speelde mee bij de senioren.
Het jeugdschaken moest op een gegeven moment (ruimtegebrek in het paviljoen) verkassen naar het Klooster, maar echt “lekker” heeft S.V. Nuenen daar niet gezeten getuige het aantal keren dat in de notulen de hoogte van de huur van het Klooster werd besproken (het sportpaviljoen en Schaffrath kostten niets!).
Elke laatste maandag voor Pasen werd traditioneel de zgn. “eierwedstrijd” gehouden. Dit gebeuren was via Henk en Truus van Oost overgewaaid uit Beverwijk. Waarom en wanneer de traditie gestopt is, is niet meer te achterhalen.
De club heeft in die eerste jaren (blijkbaar voor het eerst in seizoen 75/76) ook een schaakkrant of een informatiebulletin gekend, maar daar is in het archief helaas niets meer van terug te vinden.
De verenigingscontributie was de eerste 10 jaren laag. In 1975 betaalden senioren (ouder dan 20 jaar) ƒ48, junioren (van 16 t/m 19 jaar) betaalden ƒ30 en de jeugd ƒ18 per jaar. In 1983 luidden deze bedragen respectievelijk ƒ90, ƒ50 en ƒ40. Trouwens, in 1997 was de contributie voor senioren met ƒ100, relatief gezien, nog veel lager … Ofschoon de club jaarlijks niet veel geld in de spaarpot kon stoppen (in 1983 bezat de club welgeteld ƒ630,=) mocht ze zich best “rijk” noemen – vele jaren heeft ze gratis gebruik mogen maken van het sportpaviljoen.
In seizoen 80/81 traden, na 8 jaar bestuurslid te zijn geweest, Herman Verhagen (voorzitter), Alian Schäfer (secretaris tot 77/78) en Jos Oostdijk (penningmeester) af en verlieten ook meteen de club. Ze werden alle drie benoemd tot lid van verdienste. Hun vervangers waren respectievelijk Benno van Waardt (toen al twee jaar vice-voorzitter), Chris de Laat en Ton Kanters. Herman Verhagen is in september 1981 overleden.