O mijn God, ja anders kan je in deze tijd je column niet beginnen, het zijn weer de weken dat we ons geloof weer op een hoger pitje zetten om vervolgens over een paar weken elkaar weer de hersens in te slaan. Figuurlijk doen we dat met schaken ook. Eerst ga je vriendschappelijk het gevecht tegen Son en Breugel aan, we lieten daar geen spaan van ze heel 0-4, om vervolgens om het eggie tegen te spelen maar waar de vriendelijkheid zeker op de borden tentoongesteld was (de eerste 5 zetten). Maar daarna viel er de stilte over de oorlogsvelden heen en was er maar een gedachte “Winst”. Onze invaller teamcaptain Anton kwam geeneens tot de eerste zet omdat hij tegen een lege stoel zat aan te kijken. Maar Rinus verpestte al weer gauw het feestje en met een remise van Emile was de stand gelijk en de spanning ging naar het kookpunt. De snelkookpan ging langzaam, nadat George (winst), Hans (verlies) en Peter (remise) de stand op 3-3 hadden gebracht, naar de 100 graden met nog 2 partijen te gaan. De tegenstander van Dick dacht dat hij de winst in handen had (Dick dacht er zoals altijd anders over) maar had vergeten dat er nog een heel vieze schaakzet van een paard was (een soort Henri Buitenzorg). Daarna (zoals Dick het uitgerekend had) bleef er een vrijpion over en daarmee de winst 4-3. Jan had DUIDELIJK de winst in handen maar (volgens de stuurlui aan wal) deed hij een paar onlogische zetten waarvoor je in de Middeleeuwen zeker op de brandstapel was beland. Maar na veel geknutsel kwam er, hoe bestaat het, toch een remise uit en bleef de winst in Nuenen 4½ -3½ En dan komt 2019 in zicht. Laat ik God weer aan mijn zij mee lopen of moet ik over een paar weken weer iemand de …….. nee natuurlijk niet

Of zoals mijn Oma altijd zei “Het leven bestaat uit vreugde en pijn, maar laat het in je hoofd altijd kermis zijn”

Fijn Jaar, Bibi

Voor reacties: neem contact op met auteur van het stuk.