Soms heb je in je leven een joker nodig die normaal gesproken in je linker mouw zit maar nu gewoon in mijn auto. Hans doet mee met het 2de omdat wij , zoals de indianen zo mooi kunnen zeggen “We zijn weer een keer aan Winnetoe”. Dus op naar Asten naar de Combinatie en dan weet je al van tevoren “Dat wordt een middagje combineren”. Cor en Dick deden het heel zuinigjes aan en combineerde allebei naar een rustige remise 1-1. George kon de juiste combinatie niet vinden en moest in combinatie met een trieste blik zijn tegenstander een hand geven. Elke schaakmiddag/avond heeft zijn hoogtepunt en die kwam met stip op naam van Ronald. Maandagavond was hij de grootte sensatie tijdens het bekertoernooi door de zuchtende en piepende John eruit te kegelen. En dat doet wat met een mens: blijf dan maar eens met je voeten op de grond staan. Je wordt in bezit genomen door een vlaag van lichte arrogantie en als je dan de volgende zaterdag dik voor staat ga je achterover leunen. Of dat nou door de stelling kwam of doordat door zijn buik niet meer tussen kon, God zal het weten. Tegenstander combineerde er nog lustig op los en daar ging de dame van Ronald. Zo liggen winst en verlies dicht bij elkaar. Maar wel weer met de voeten op de aarde (niet zo gek met dit gewicht). Jan had een combinatie van “Ik lach niet” en “ik ga heel verbaasd kijken”. Zijn tegenstander gaf zomaar uit het niets op terwijl er een eeuwige schaak in zat. Anton speelde remise en onze Hans kon de stand niet gelijk trekken waarna Peter in een monsterpartij de schade nog kon beperken 4½-3½ De mooiste combinatie was er op de terug weg. Peter moeilijk horend, Hans moeilijk pratend en als chauffeur een kwebbelzieke tante uit Amsterdam. Ziet U het voor zich. Maar we kwamen veilig thuis.
Zoals mijn Oma altijd zei “Ach is het verschil nog zo groot, op het einde gaan we allemaal dood” ( en mijn Oma kan het weten , zij is een ervaring deskundige).
Bibi
Voor reacties: neem contact op met auteur van het stuk.