Na vele jaren ben ik weer eens als tennisliefhebber naar het ABN-AMRO toernooi geweest. De laatste keer dat ik er was (30 gulden) speelde Mc Enroe daar, je ken hem wel als je op rij 21 in je neus zat te peuteren dan schold hij je verrot tot vermaak van het publiek en ging dan fantastisch spelen. Maar nu (92.60 euro) lijkt het wel of je naar een stelletje robots zit te kijken die maar een ding hebben zoveel maniertjes en rituelen doen of het kijkt dat ze bij de zelfde sekte zijn aan gesloten. Het begint al bij het serveren waar ze 5 ballen vragen en er 4 terug gooien en er dan nog een vragen. Als ze dan de rally gespeeld hebben wijzen met minachting naar de ballenjongens/meisjes met hun raket dat ze de handdoek willen hebben. Je wordt er moe van. Bij het dubbelspel komt er nog een ritueel bij de High Five. Na elke rally effe de handjes tegen elkaar. Bij de service gaan ze achter hun hand overleggen hoe ze gaan spelen of mij dat ene reet interesseert. Vertaal je dat naar schaken nou dan gaat het er wel heel raar uitzien. Cor zet op elke tafel 5 borden klaar en 5 dozen met stukken en evenzovele klokken. Je keurt alles geef van alles 4 terug en vraagt dan nog een doos met stukken. Na de openingszet wijs je denigrerent naar Cor en hij komt dan snel aan gelopen met … juist ja een handdoek. Als je een pion hebt geslagen ga je naar een teamgenoot en geeft …. juist ja de High Five. Zullen we het een keer doen?

En dan Veldhoven uit dat werd al gauw Kerkhoven. De vraag is dan met de nieuwe opzet van de competitie of we niet te zwaar zijn ingedeeld. George, Ronald, Jan, Dick, Hans en Peter konden geen potten breken en Reinoud en Anton pakten de winst 6-2.

Of zoals mijn Oma altijd zei “Word je kampioen ben je te laag ingedeeld, en sta je onderaan dan te zwaar” (rijmt niet maar zegt veel).

Bibi

Voor reacties: neem contact op met auteur van het stuk.

O mijn God, ja anders kan je in deze tijd je column niet beginnen, het zijn weer de weken dat we ons geloof weer op een hoger pitje zetten om vervolgens over een paar weken elkaar weer de hersens in te slaan. Figuurlijk doen we dat met schaken ook. Eerst ga je vriendschappelijk het gevecht tegen Son en Breugel aan, we lieten daar geen spaan van ze heel 0-4, om vervolgens om het eggie tegen te spelen maar waar de vriendelijkheid zeker op de borden tentoongesteld was (de eerste 5 zetten). Maar daarna viel er de stilte over de oorlogsvelden heen en was er maar een gedachte “Winst”. Onze invaller teamcaptain Anton kwam geeneens tot de eerste zet omdat hij tegen een lege stoel zat aan te kijken. Maar Rinus verpestte al weer gauw het feestje en met een remise van Emile was de stand gelijk en de spanning ging naar het kookpunt. De snelkookpan ging langzaam, nadat George (winst), Hans (verlies) en Peter (remise) de stand op 3-3 hadden gebracht, naar de 100 graden met nog 2 partijen te gaan. De tegenstander van Dick dacht dat hij de winst in handen had (Dick dacht er zoals altijd anders over) maar had vergeten dat er nog een heel vieze schaakzet van een paard was (een soort Henri Buitenzorg). Daarna (zoals Dick het uitgerekend had) bleef er een vrijpion over en daarmee de winst 4-3. Jan had DUIDELIJK de winst in handen maar (volgens de stuurlui aan wal) deed hij een paar onlogische zetten waarvoor je in de Middeleeuwen zeker op de brandstapel was beland. Maar na veel geknutsel kwam er, hoe bestaat het, toch een remise uit en bleef de winst in Nuenen 4½ -3½ En dan komt 2019 in zicht. Laat ik God weer aan mijn zij mee lopen of moet ik over een paar weken weer iemand de …….. nee natuurlijk niet

Of zoals mijn Oma altijd zei “Het leven bestaat uit vreugde en pijn, maar laat het in je hoofd altijd kermis zijn”

Fijn Jaar, Bibi

Voor reacties: neem contact op met auteur van het stuk.

Als je een column schrijft dan ga je altijd op het randje zitten en als je een goede dag heb wip je je er effe overheen. Je kan bv schrijven dat Ronald gezegend is met mooi gevormd zitvlees maar met schaken daar nauwelijks gebruik van maakt . Voordat hij jl zaterdag kon genieten van die bij elkaar gespaarde massa mocht hij alweer naar huis. Je kan schrijven dat onze jonge goddelijke Spruit Jan ons niet heeft ingelicht over de sterkte van onze tegenstanders. Maar zo in de donkere dagen voor kerst dan lijkt alles gevoeliger te liggen. Mijn tegenstander van jl zaterdag vermelde “Ehhh ik speel met de witte stukken he”, “Ja” meldde ik “en ik speel met……(hier wordt het lastig, dus de neutrale oplossing)… de roetveeg stukken”. Laatst vroeg een pensionaris “Welke auto is van jou”, “Eh ( ik heb een grijze maar als je dat zegt krijg je 50 plus op je dak)…. Die links van de lantaarnpaal”. In de supermarkt kwam ( hoe zeg je dat netjes en dat je dan geen beveiliging nodig hebt) een getinte man aan mij vragen “Weet U waar de Blanke vla staat”, “Nee geen idee, ik ben kleuren blind” meldde ik de man. Ik denk nou nog iemand die komt vragen waar de gender neutrale wc is en mijn dag kan niet meer stuk. Je kan nog over de rooie gaan en je eigen groen en geel ergeren maar Eindhoven was deze middag gewoon de beste. George was die de spreekwoordelijke eer redde door tegen zijn achterkleinkind remise te spelen. En nou zit zowel Nuenen 1 als 2 met de donkere dagen opgescheept met de Rode lantaarn ( sorry Arne Jansen).

Of zoals mijn Oma altijd zei “In je leven moet je altijd laveren met de kleuren. Maar als je kleurenblind bent hoef je daar niet over te treuren”.

Kleurloze Bibi

Voor reacties: neem contact op met auteur van het stuk.

Soms heb je in je leven een joker nodig die normaal gesproken in je linker mouw zit maar nu gewoon in mijn auto. Hans doet mee met het 2^de omdat wij , zoals de indianen zo mooi kunnen zeggen “We zijn weer een keer aan Winnetoe”. Dus op naar Asten naar de Combinatie en dan weet je al van tevoren “Dat wordt een middagje combineren”. Cor en Dick deden het heel zuinigjes aan en combineerde allebei naar een rustige remise 1-1. George kon de juiste combinatie niet vinden en moest in combinatie met een trieste blik zijn tegenstander een hand geven. Elke schaakmiddag/avond heeft zijn hoogtepunt en die kwam met stip op naam van Ronald. Maandagavond was hij de grootte sensatie tijdens het bekertoernooi door de zuchtende en piepende John eruit te kegelen. En dat doet wat met een mens: blijf dan maar eens met je voeten op de grond staan. Je wordt in bezit genomen door een vlaag van lichte arrogantie en als je dan de volgende zaterdag dik voor staat ga je achterover leunen. Of dat nou door de stelling kwam of doordat door zijn buik niet meer tussen kon, God zal het weten. Tegenstander combineerde er nog lustig op los en daar ging de dame van Ronald. Zo liggen winst en verlies dicht bij elkaar. Maar wel weer met de voeten op de aarde (niet zo gek met dit gewicht). Jan had een combinatie van “Ik lach niet” en “ik ga heel verbaasd kijken”. Zijn tegenstander gaf zomaar uit het niets op terwijl er een eeuwige schaak in zat. Anton speelde remise en onze Hans kon de stand niet gelijk trekken waarna Peter in een monsterpartij de schade nog kon beperken 4½-3½ De mooiste combinatie was er op de terug weg. Peter moeilijk horend, Hans moeilijk pratend en als chauffeur een kwebbelzieke tante uit Amsterdam. Ziet U het voor zich. Maar we kwamen veilig thuis.

Zoals mijn Oma altijd zei “Ach is het verschil nog zo groot, op het einde gaan we allemaal dood” ( en mijn Oma kan het weten , zij is een ervaring deskundige).

Bibi

Voor reacties: neem contact op met auteur van het stuk.

Het is 6 oktober 2038 en de vraag is: “Weet jij nog (als we er nog zijn) wat er 20 jaar geleden gebeurde?”. Waarschijnlijk zal 99,9 % zeggen “Geen idee”. Maar die 0,1 % (als ik er nog ben 86 jaar oud) “Ja ik weet het”. Nuenen 1 &2 speelde voor de eerste keer in het 45 jarig bestaan niet samen. En nog meer? Ja: zowel Garde ( waar de liefste schaker van Nederland speelt) en Nuenen (waar de schaker met de grootste mond speelt) hadden een debuterende wedstrijdleider met name Jasper Buul en Cor van Leuken nadat Anton zijn leiderschap aan de wilgen had gehangen die al hevig in de herfstkleuren getooid was. Normaal hebben tijdens zo’n schaakmiddag steun aan elkaar maar nu leek het wel of de acht spelers van Nuenen 2 in een groot meer aan het watertrappelen waren om maar boven te blijven en niet te verzuipen terwijl de spelers van Garde als badmeesters aan de kan stonden met een uitdrukking op hun gezicht van “Kom maar”. Reinoud, Emile (ook debutant), Rinus en Anton dachten dat ze de hand van de badmeester kregen maar lachend werden ze weer in het meer terug gedrukt waar ze uiteindelijk blij mee waren dat ze niet in het meer van Loch Ness waren. George, Peter en Jan kregen de hand wel te pakken maar het slot van het liedje was dat ze niet op de kant werden getrokken. Dick ( die met die grote mond) kreeg de hand wel te pakken tegen de debuterende wedstrijdleider en liet niet meer los. Na uren lang gesjor viel het doek voor Jasper die een nat pak haalde en hij (die Amsterdammer) stond met zijn borst vooruit en met een blik van “Zei ik toch” zich af te drogen. Maar met bezoek van die liefste schaker kwam de middag ten einde en stond er 2 ½ -5 ½ op het scorebord. Terwijl alle wijnboeren blij zijn met een prachtige zomer (goed voor de druiven ) waren die bij ons heel zuur. Misschien is het handig om bij de volgende externe wedstrijd de opstelling niet te maken van de ELO rating maar wie heeft de meeste zwemdiploma’s met het liefst met de aantekening “Reddend zwemmen”.

Bibi

Voor reacties: neem contact op met auteur van het stuk.